Schokkende uitspraak

Wat je noemt een schokkende uitspraak van de kantonrechter in Haarlem. Staat in de APV dat je je hond aan de lijn moet houden, blijkt een schokband ook voldoende als controlemogelijkheid. De uitspraak is schokkend, maar ook grappig natuurlijk.

Schokkend, omdat minister Brinkhorst jaren geleden al in een brief liet weten dat het gebruik van de electrische schokband kan worden gekwalificeerd als dierenmishandeling. In dat licht is het wel apart om te lezen dat de kantonrechter deze vorm van dierenmishandeling wel aanvaardbaar vindt. Politiek en Recht zijn niet altijd hetzelfde.

Grappig tegelijkertijd ook, omdat de rechter erkent dat alleen maar het domweg aan de lijn houden van je hond niet alles is. Voldoende onder controle hebben kan ook voldoende zijn, en dat maakt de weg vrij voor ruimere opvattingen. Met het huidige rigide hondenbeleid, waarbij handhavers er lukraak op los bekeuren, ongeacht de mate van controle die de eigenaar heeft, is zo'n opvatting van de rechter hoopgevend! Wie weet komen we nog eens zover dat een gemeente werkelijk en realistisch kijkt naar hondenbezitters, en durft in te zien dat het uitdelen van zoveel mogelijk bekeuringen aan hondenbezitters maatschappelijk volkomen zinloos is.

Wij wachten met interesse op de eerste kantonrechter die een bekeuring van een overijverige hondenhandhaver durft te verscheuren omdat de eigenaar zijn (m/v) hond onder controle heeft - ook zonder schokband.

http://www.telegraaf.nl/binnenland/7802588/__Vrijspraak_voor_aanlijnen_zonder_riem__.html

Ze moeten het maar uitvechten

Hoeveel hondenlevens zou dit zinnetje al hebben gekost? In Limburg was het kort geleden raak met twee doodgebeten honden, maar ook gisteren nog werd een Jack Russell vermoord door een vechthond. (http://www.telegraaf.nl/binnenland/article7700180.ece?cid=mailart)

Doodgebeten honden interesseren ons zo weinig dat we er geen statistiek van bijhouden, maar het lijkt de laatste tijd wel de spuigaten uit te lopen met dit soort incidenten. En dan moeten we politiek correct zijn en zeggen dat het echt niet aan de hond ligt. Technisch is dat per definitie juist: het is het baasje dat niet voorkomt dat zijn bijtgrage hond andermans huisdier vermoordt. Maar wie de berichten goed leest ziet dat er wel degelijk een tendens is aan te wijzen: kleine honden worden doodgebeten door honden van een bepaald type. Een type dat de liefhebbers 'powerbreed' noemen, en dan weten u en ik wel hoe laat het is. Diezelfde liefhebbers noemen de hondjes die door hun honden worden doodgebeten 'kutkeffers'. What's in a name? Je zou de powerbreed ook 'monster breeds' kunnen noemen, en de slachtoffers 'victim breeds'.

Het is mij een raadsel waarom de overheid hier niets aan doet. Ze zijn er als de kippen bij om in alle gemeenten bekeuringen uit te delen aan eigenaren van loslopende honden vanwege 'de veiligheid'. Maar als die veiligheid dan werkelijk in gevaar komt door een overvloedige aanwezigheid van moordlustige vechthonden, powerbreeds of hoe je ze ook noemt, doen ze niets. Zelfs niet tegen de individuele hond die al laat zien dat killer-agressie hem niet vreemd is.

Nu hebben we het alleen nog maar over honden, maar bij mensen wordt dat nog veel gekker. Het jaar 2010 is nog niet eens om, maar tot nu toe werden in Europa tien mensen doodgebeten door honden. Acht van de tien ongelukken, dus tachtig procent, werden veroorzaakt door vechthonden (pitbull, rottweiler, ambull, bullmastiff, zie http://www.scribd.com/doc/26313247/Fatal-Dog-Attacks-Europe-2010).  Stel eens dat er tien mensen per jaar verongelukken in een pretpark, waarvan acht in D-land. Het zou er niet alleen snel leeg zijn, maar media en consumentenorganisaties zouden schreeuwen om veiligheidsmaatregelen en controles. En niemand zou het wagen om te spreken over 'powerpretpark'.

Honden zijn de meest bijzondere huisdieren die er zijn. Welk ander huisdier begrijpt ons zo goed, welk ander huisdier kan mee in auto, bus, tram en trein, begrijpt het verschil tussen tennisschoenen (niet op kauwen) en tennisbal (wel op kauwen), tussen ons bankstel (voor honden en mensen) en hun eigen mand (alleen voor honden), weet de weg in het park en vergeeft ons ongeveer al onze wandaden en onbegrip binnen vijf minuten? 
Als we echter niet heel snel iets doen aan het terugdringen van dramatische en dodelijke bijtincidenten, dan kan de overheid alleen antwoorden met zeer repressieve en onaangename anti-hond maatregelen. Politiek correct? Het respecteren van andere mensen en hun dierbare huisdieren, dat is politiek correct.

Dient de diender de maatschappij nog?

Mijn buurjongen is een brave borst. Een jongen die eigenlijk alles goed doet. Beleefd en vriendelijk, zelden ondeugend. Maar laatst werd hij door de meester betrapt op het op de schouder stompen van een medeleerling - een notoire pestkop - die hem zat te etteren. Hij mocht meteen nablijven (zonder hoor en wederhoor) en de etter ging vrijuit. De jongen baalt en voelt zich niet gehoord en begrepen. Moraal van dit verhaal: hij die zelden iets fout doet wordt gestraft en degene die altijd de zaak verziekt kan dat gewoon blijven doen.

Zo gaat het ook met de brave huisvader die voor dochterlief bramen plukte binnen een natuurgebied en op de bon ging. Dat is gemakkelijk scoren voor de diender, die zijn quotum bonnen moet halen. Bovendien een stuk gemakkelijker dan het najagen van illegale motorcrossers, die echt schade veroorzaken aan de plantjes.

Handhavers moeten zich bewust zijn van het effect van hun optreden. Kunnen spelen met een situatie. Daaruit blijkt ook de ervaring van de diender. Daarop volgt de acceptatie van het gedrag van de handhaver. Ik pleit niet voor het wegkijken van de overtreding. Dat is laf en draagt bij aan normvervaging. Aanspreken op ‘fout’ gedrag ‘past’ de diender. De wijze waarop de aangesprokene reageert kan vervolgens van invloed zijn op het handhavingsgedrag: wie niet horen wil, moet betalen. Maar alsjeblieft: wees hard waar dat gepast is, coulant waar het kan. Bewaar ‘zero tolerance’ maar voor echte problemen. 

Van twee walletjes

Deze zaak is curieus. Stel dat je jager bent en het jachtrecht van een behoorlijk perceel huurt. Je gaat er vanuit dat je jaarlijks de jacht mag uitoefenen en daar hoort, naar jouw smaak, ook de jacht voor het bestrijden van de wildschade bij. Voor de plezierjacht hoef je het tegenwoordig niet echt meer te doen: er zijn nog maar zes diersoorten die onder het begrip ‘wild’ vallen en alleen op die soorten mag worden gejaagd. De jacht daarop is aan strenge regels gebonden. Zo wordt alle plezierjacht in een beheerplan opgenomen.
Er zitten in het jachtveld echter ook nogal wat ganzen en daarop is het goed jagen. Weliswaar zijn ganzen geen ‘wild’, dus er mag niet in het kader van de plezierjacht op worden gejaagd, maar ter voorkoming van schade aan gewassen kun je ontheffing krijgen voor de ganzenjacht. Vaak regelt de grondeigenaar die ontheffing, zodat de jager de ganzen middels afschot kan ‘verjagen’.

Maar nu. Nu krijgt de verhuurder van het jachtveld het in zijn kop om niet langer ganzen te willen bestrijden, maar hij laat zijn land aanwijzen als ganzenfoerageergebied! Ganzenopvang in plaats van ganzen verjagen! Weg schadebestrijding, weg ganzenjacht! En de verhurende grondeigenaar eet van twee walletjes: hij krijgt betaald voor de aanwijzing van het gebied als foerageergebied en hij krijgt huur van de jagers voor de verhuur van het jachtrecht. De grondeigenaar wordt van die huurpenningen echter niet vet: hij krijgt maar een euro per jaar. Geen wonder dat hij liever een vergoeding van de provincie voor ganzenopvang ontvangt.

De jagers blijven verontwaardigd achter. Ze mogen op het jachtveld nog één dag per jaar plezierjagen en niet op de ganzen. Hoewel ze voor die ene dag niet veel betalen. Want zeg nou zelf: welk pretpark laat volwassenen een hele dag plezier maken voor het luttele bedrag van één euro?

Bij de konijnen af

Kijk, eigenlijk zou het niet moeten; honden die op wild jagen en het doodbijten, hoewel ik niet zo erg geloof dat konijnen wezenlijk te lijden hebben onder honden. De hoeveelheden konijnen in duingebieden zijn gigantisch, nog even en we kunnen een positief verband aantonen. Hoe meer honden er in een gebied lopen, hoe meer konijnen en ander 'wild'. Een gezond wild konijn laat zich bovendien echt niet pakken door zo'n vetgemeste huishond.

Dat neemt niet weg dat het een slechte gewoonte is om een hond aan te leren, gevaarlijk voor mens en dier als hondlief de weg oprent achter een konijn of een ree aan, en gewoon onfatsoenlijk en respectloos gedrag van de eigenaar (we kunnen het woord 'baas' hier wel achterwege laten). Het stelt bovendien honden in een kwaad daglicht. De groenorganisaties zijn toch al zo fanatiek met honden overal de schuld van geven, dan moeten we dit soort dingen echt niet hebben. Wat dat betreft zou de eigenaar van deze doodbijt-hond een boete moeten krijgen wegens gebrek aan maatschappelijk fatsoen en het veroorzaken van schade aan het imago van de hond, maar ja, dat is niet strafbaar.
 
Want een boete voor het doodbijten van konijn als 'schade aan wild', dat is inderdaad wat vreemd, ook al staat dat dan in de wet. Ik kan me wel vinden in een van de reacties die op de site staat. In de praktijk van Bestia et Lex komen met grote regelmaat mensen wiens hondje is doodgebeten of zwaar gewond geraakt door een andere hond. In zo'n geval doet de politie helemaal niets, want het doodbijten van honden zou niet strafbaar zijn. Artikel 425 lid 2 van het Wetboek van Strafrecht verbiedt echter iedere eigenaar van een gevaarlijk dier om dit beest niet onder controle te houden, en nergens staat dat je het doodbijten van een andere hond (of kat zelfs) daar niet toe hoeft te rekenen. Integendeel! Veel rechters hebben dit wetsartikel al ruim geïnterpreteerd.
 
Toch doet de politie bij al die ellendige gevallen zelden iets, maar voor een konijn schieten ze ineens uit hun slof. Dat is een beetje gek. Nog gekker is om te bedenken dat we konijnen wel op grote schaal in hun eentje in een klein hokje stoppen, terwijl we heus wel weten dat het groepsdieren zijn die ruimte nodig hebben. Verder ligt de konijnenbout gewoon bij supermarkt en poelier klaar voor de liefhebber. Wat zeg ik? In een blikje vlees voor hond of kat zelfs! Daar hoor je niemand over, en zeker politie en justitie niet.
 
Konijn in blik mag wel, konijn op tafel mag wel en hondje doodbijten mag ook, maar konijn doodbijten mag niet. Misschien moeten we maar eens echt logisch gaan nadenken hoe we in deze maatschappij met dieren omgaan?