Deze zaak is curieus. Stel dat je jager bent en het jachtrecht van een behoorlijk perceel huurt. Je gaat er vanuit dat je jaarlijks de jacht mag uitoefenen en daar hoort, naar jouw smaak, ook de jacht voor het bestrijden van de wildschade bij. Voor de plezierjacht hoef je het tegenwoordig niet echt meer te doen: er zijn nog maar zes diersoorten die onder het begrip ‘wild’ vallen en alleen op die soorten mag worden gejaagd. De jacht daarop is aan strenge regels gebonden. Zo wordt alle plezierjacht in een beheerplan opgenomen.
Er zitten in het jachtveld echter ook nogal wat ganzen en daarop is het goed jagen. Weliswaar zijn ganzen geen ‘wild’, dus er mag niet in het kader van de plezierjacht op worden gejaagd, maar ter voorkoming van schade aan gewassen kun je ontheffing krijgen voor de ganzenjacht. Vaak regelt de grondeigenaar die ontheffing, zodat de jager de ganzen middels afschot kan ‘verjagen’.
Maar nu. Nu krijgt de verhuurder van het jachtveld het in zijn kop om niet langer ganzen te willen bestrijden, maar hij laat zijn land aanwijzen als ganzenfoerageergebied! Ganzenopvang in plaats van ganzen verjagen! Weg schadebestrijding, weg ganzenjacht! En de verhurende grondeigenaar eet van twee walletjes: hij krijgt betaald voor de aanwijzing van het gebied als foerageergebied en hij krijgt huur van de jagers voor de verhuur van het jachtrecht. De grondeigenaar wordt van die huurpenningen echter niet vet: hij krijgt maar een euro per jaar. Geen wonder dat hij liever een vergoeding van de provincie voor ganzenopvang ontvangt.
De jagers blijven verontwaardigd achter. Ze mogen op het jachtveld nog één dag per jaar plezierjagen en niet op de ganzen. Hoewel ze voor die ene dag niet veel betalen. Want zeg nou zelf: welk pretpark laat volwassenen een hele dag plezier maken voor het luttele bedrag van één euro?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten